Yüreğim Kudüs benim.
Mescid-i Aksa yetim.
Günlerdir siyonist zihniyet Gazze'yi vuruyor, bombalıyor.
Ramazan demeden, bayram demeden, gece, gündüz demeden İsrail saldırıyor çaresiz , kimsesiz garibanlara.
Çocuklar bomba sesleriyle korkudan ağlıyor, anaların çığlıkları yedi kat göklere yükseliyor. Babalar gözyaşları içinde. Çoluk çocuk, genç yaşlı direniyor zulme karşı. Ama dünya sessiz, müslümanlar sessiz.
İnsanlık dramına karşı doğu da batı da sessiz ne yazık ki...
Nereye kadar bu zulüm devam edecek kimse bilmiyor.
Parça parça olmuş müslümanlar. Herkes kendi derdinde.
Nereye kadar bu sessizlik, bu yılgınlık kimse bilmiyor.
Bilinen tek gerçek var. İsrail daima bombalıyor Filistin'i.
Dün de bombalıyordu, bugün de bombalıyor. Değişen bir şey yok onların zihinlerinde.
Bizler ise dua ediyoruz, lanet okuyoruz. Başkaca da bir şey yapamıyoruz.
Ben Gazzeli bir çocuğum
Ben bomba sesleriyle uyanan çocuğum
Ben garip, öksüz, yetim Filistinli çocuğum
Ben mermilerin kucağında doğdum
Kendimi bildim bileli
Elimde taşlarla işgalcilere direniyorum
Benim ellerimde bilyelerim yok
Benim ellerimde bebeklerim yok
Oyuncaklarım yok benim
Ufak ufak taşlarım oyuncaktır bana
Annemin duası en güzel teselldir bana
Ben Gazzeli, öksüz, yetim bir çocuğum
Ben ümmetin garip ve kimsesiz çocuğuyum
Dilimde Lâ ilâhe illallah
Can veririm.